Bhagavad Gita: Chapter 3, Verse 8

நியத¹ம் கு¹ரு க¹ர்ம த்¹வம் க¹ர்ம ஜ்யாயோ ஹ்யக¹ர்மண: |

ஶரீரயாத்¹ராபி¹ ச¹ தே¹ ந ப்¹ரஸித்³த்4யேத³க1ர்மண: ||8||

நியதம்—-தொடர்ந்து; குரு—-செய்; கர்ம—-வேத கடமைகள்; த்வம்—--நீ; கர்ம—--செயல்; ஜ்யாயஹ---—மேலான; ஹி—--நிச்சயமாக; அகர்மணஹ---செயலற்ற தன்மையை விட; ஶரீர--—உடலால்; யாத்ரா—--பராமரிப்பு; அபி—--கூட; ச—--மற்றும்; தே—--உங்கள்; ந ப்ரஸித்த்யேத்—--சாத்தியமில்லை; அகர்மணஹ—--செயலற்ற தன்மை

Translation

BG 3.8: செயலற்ற தன்மையை விட செயல் மேலானது என்பதால், இவ்வாறு உனக்குவிதிக்கப்பட்ட வேதக் கடமைகளைச் செய்ய வேண்டும். செயல்பாட்டை நிறுத்தினால் உன் உடலின் பராமரிப்பு கூட சாத்தியமில்லை.

Commentary

மனமும் புத்தியும் கடவுள்-உணர்வில் மூழ்கும் நிலையை அடையும் வரை, கடமை மனப்பான்மையுடன் செய்யப்படும் உடல் உழைப்பு ஒருவரின் உள் தூய்மைக்கு மிகவும் பயனுள்ளதாக இருக்கும். எனவே, அவர்களின் மனதையும் புலன்களையும் ஒழுங்குபடுத்த உதவுவதற்காக, வேதங்கள் மனிதர்களுக்கான கடமைகளை பரிந்துரைக்கின்றன. உண்மையில், சோம்பேறித்தனம் ஆன்மீகப் பாதையில் உள்ள மிகப் பெரிய இடர்களில் ஒன்றாக விவரிக்கப்படுகிறது:

ஆலஸ்ய ஹி மனுஷ்யானாம் ஶரீரஸ்தோ² மஹான் ரிபு¹ஹு

நாஸ்த்¹யுத்⁴யமஸமோ ப³ந்து⁴ஹு க்¹ருத்¹வா யம் நாவஸீத³தி¹

‘சோம்பேறித்தனம் மனிதனின் மிகப்பெரிய எதிரி மற்றும் அது அவர்களின் சொந்த உடலில் இருப்பதால் குறிப்பாக தீங்கு விளைவிக்கும். வேலை அவர்களின் மிகவும் நம்பகமான நண்பர் மற்றும் முன்னேற்றத்திற்கான ஒரு உத்தரவாதம்.’ சாப்பிடுவது, குளிப்பது மற்றும் சரியான ஆரோக்கியத்தை பராமரிப்பது போன்ற அடிப்படை உடல் செயல்பாடுகளுக்கு கூட வேலை செய்வது அவசியமாகிறது. இந்த கட்டாய செயல்கள் நித்ய கர்மம் என்று அழைக்கப்படுகின்றன. இந்த அடிப்படை பராமரிப்பு நடவடிக்கைகளை புறக்கணிப்பது முன்னேற்றத்தின் அடையாளம் அல்ல, ஆனால் சோம்பலின் அறிகுறியாகும், இது உடல் மற்றும் மனம் இரண்டின் தளர்ச்சி மற்றும் பலவீனத்திற்கு வழிவகுக்கிறது. மறுபுறம், பராமரிக்கப்பட்ட மற்றும் ஊட்டமளிக்கும் உடல் ஆன்மீகத்திற்கான பாதையில் ஒரு நேர்மறையான இணைப்பாகும். எனவே, நம் முன்னேற்றத்திற்காக, நம் மனதையும் புத்தியையும் உயர்த்தவும், தூய்மைப்படுத்தவும் உதவும் கடமைகளை நாம் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும